Stoję przy grobie dziadków. Dwa groby dalej wiatr przewraca doniczkę z wielką kępą chryzantem (plastikowa to niedociążona), więc podchodzę by postawić z powrotem, zerkam na płytę. Matka, żyła lat 101, zmarła w 1998. Córka, urodzona w 1920, zmarła w 2022. Dziadkowie wydają się przy nich młodziakami, a przecież żyli powyżej 85 lat każde.
Na grobie stoją w różnych miejscach kwiaty, głównie chryzantemy – cięte, doniczkowe i sztuczne. Dostrzegam jakieś owady pszczołopodobne (mimo że listopad, ale taki złoty polski) – siadają głównie na kwiatach doniczkowych, sztuczne omijając ze wstrętem.
Zawsze mnie fascynuje co ludzie potrafią wymyślić w aranżacji grobów (wiele przykładów już wcześniej wrzucałem czy opisywałem). W tym roku moją uwagę zwróciły wysokie na półtora metra, proste czarne płyty postawione na sztorc, na których wypisano nazwiska zmarłych. Nie mogłem się oprzeć myśli, że ich funkcją było ułatwienie odnalezienia grobu, w sumie wszystkie wyróżniające się z daleka pomniki wydają się do tego zmierzać.
Pisałem kilka miesięcy temu, że kiedy król brytyjski Edward VII (OK, wtedy jeszcze jako książę Albert) wziął za żonę księżniczkę Aleksandrę, córkę króla duńskiego – która wlała w żyły dynastii Windsorów (tak naprawdę Koburgów, a historycznie Wettynów) dawkę krwi piastowskiej, nawet jeśli solidnie przez pokolenia rozrzedzonej. A co płynęło w żyłach Edwarda?
Otóż matką jego była królowa Wiktoria, a ojcem książę Albert z Saksonii-Coburga-Gothy. Zaś ojcem królowej Wiktorii był książę Edward, a matką księżniczka Wiktoria z Saksonii-Coburga-Saalfeld. Zaś ojcem księcia Edwarda był król Jerzy III, a matką księżniczka Szarlota z Meklemburgii-Strelitz. Zaś ojcem Jerzego III był książę Fryderyk Ludwik, a matką księżniczka Augusta z Saksonii-Gothy. Zaś ojcem księcia Fryderyka był król Jerzy II, a matką Karolina z Ansbachu z domu Hohenzollernów. Zaś ojcem Jerzego II był król Jerzy I, a matką księżniczka Zofia Dorota z Celle. Zaś ojcem Jerzego I był książę Ernest August z Hanoweru, a matką Zofia Dorota z Wittelsbachów. Zaś ojcem Zofii Doroty był Fryderyk V z Palatynatu, a matką królewna Elżbieta Stuart. Zaś ojcem Fryderyka V był Fryderyk IV, elektor Palatynatu, a matką księżniczka Luiza Joanna Orańska. Zaś ojcem Fryderyka IV był Ludwik VI, elektor Palatynatu, a matką księżniczka Elżbieta heska. Zaś ojcem Ludwika VI był Fryderyk III, elektor Palatynatu, a matką księżniczka brandenburska Maria z Hohenzollernów. Zaś ojcem Marii był książę Kazimierz z Hohenzollernów, a matką księżniczka bawarska Zuzanna z Wittelsbachów. Zaś ojcem Kazimierza był książę Fryderyk z Hohenzollernów, a matką królewna Zofia. Zaś matką Zofii była królowa Elżbieta Rakuszanka, a ojcem król Kazimierz Jagiellończyk.
I tak oto Edward VII złączył w swoich dzieciach krew Jagiellonów z krwią Piastów, przekazując ją dalej świętej już pamięci prawnuczce Elżbiecie II i jej potomkom, którzy teraz tron Wielkiej Brytanii obejmą.
Oczywiście, gdyby pogrzebać w tych wszystkich kolejnych rodach, to pewnie tych domieszek mogłoby się i więcej znaleźć, ale póki co nam chyba wystarczy.
Piłkarz Krychowiak grał w rosyjskim Krasnodarze. Kiedy Rosja napadła na Ukrainę, piłkarz Krychowiak nie bardzo chciał grać dalej w Krasnodarze, więc zaczepił się w Atenach – ale jakoś po kilku miesiącach już go nie chcieli. Piłkarz Krychowiak wrócił więc do Krasnodaru, ale grać mu się za bardzo nie uśmiechało – nie tylko dlatego że wojna za rogiem (bo nie w Krasnodarze), ale także dlatego że na jesieni mundial w Katarze, a piłkarze grający w Rosji z polską reprezentacją na mundial nie pojadą. W ostatniej chwili złapał fuchę w Arabii Saudyjskiej…
I tu się zaczyna dziać coś dziwnego. Otóż niektórzy polscy żurnaliści sportowi z niezrozumiałych przyczyn zaczęli traktować Arabię Saudyjską jako kraj równy putinowskiej Rosji, formalnie powołując się na udział Saudyjczyków w wojnie domowej w Jemenie. Zapytani o to, czy zaprawdę nie widzą różnicy pomiędzy ordynarną agresją zmierzającą co najmniej do oderwania części niepodległej Ukrainy (a de facto, czego Putin nie kryje, do podporządkowania sobie całości Ukrainy), a interwencją – polegającą głównie na nalotach – wspierającą legalny i uznany międzynarodowo rząd Jemenu, atakowany (i w zasadzie wygnany) przez rebeliantów Houthi, zachowują się jak rasowi rosyjscy propagandyści, sięgając nawet po argument z rasizmu, że niby „to co, białe ofiary nalotów na Ukrainie wam przeszkadzają, a ciemnoskóre ofiary nalotów w Jemenie już nie?”.
Logika ta jest fascynująca, bo jako żywo nie słyszałem słowa protestu, kiedy rosyjskie pociski zabijały ciemnoskórych Syryjczyków podczas wojny domowej w Syrii, a finansowani przez Saudyjczyków rosyjscy żołnierze mordowali ciemnoskórych Libijczyków podczas wojny domowej w Libii (wtedy rosyjskie kluby były OK). Ot, rozumiecie, najwyraźniej są lepsi i gorsi ciemnoskórzy, bo jednych żal tak straszliwie, a drugich – wcale, w zależności od tego którzy byli przeciwko rosyjskiej stronie.
Piłkarzy Krychowiak dał sobie szansę i być może na mundial do Kataru pojedzie (nie wnikam w jakiej będzie formie po tym kopaniu piłki u Saudyjczyków). Żurnaliści mieli szansę, ale nie z niej nie skorzystali.
Jakiekolwiek podobieństwo do dowolnych kont na portalach społecznościowych lub rzeczywistych osób bądź spółek jest zupełnie przypadkowe.
Jest sobie na pewnym portalu społecznościowym użytkownik, na imię mu Tadeusz, na nazwisko Podmiejski, sądząc po zdjęciu profilowym gość w średnim wieku. Ten Tadeusz pisze gromkimi słowami o różnych ludziach i wydarzeniach, i jednocześnie czasem się oburza, kiedy próbować go pytać o różne sprawy spoza portalu. Ostatnio się oburzył, że ktoś ma coś do powiedzenia na temat jego rodziny…
Wokół Tadeusza często spotyka się pewną Anetkę (sama tak się określa, nawet w nazwie konta), nawet kiedyś o nim napisała per „mój mąż”. Nikomu w akta stanu cywilnego patrzeć nie będziemy, ale wiecie, taka sprawa, Anetka ma też konto na innym portalu, używa tam tego samego zdjęcia i wrzuca te same teksty czy zdjęcia – tylko tam oficjalnie jako Aneta Bobecka. I, co ciekawe, pani Aneta Bobecka chwali również prowadzeniem firmy Templariusz, z elegancko zaprojektowaną stroną pod adresem templariusz kropka com kropka pl.
Jeżeli pogrzebiemy sobie chwilę w publicznie dostępnych danych Krajowego Rejestru Sądowego, to można się dowiedzieć, że adres strony templariusz etc należał jeszcze niedawno (parę lat temu) do spółki Templariusz sp. z o.o. (spółka zmieniła nazwę na inną kilka miesięcy po tym, jak pani Aneta otworzyła firmę). Prezesem i większościowym wspólnikiem spółki Templariusz (która wcześniej nazywała się Doppelkomfort) był Józef Kisiel, starszy pan, długo w tej roli nie pociągnął, a krótko po tym jak pozbył się spółki (i jej nazwy), spółka została zlikwidowana przez sąd jako wydmuszka (znaczy żadnego majątku, tylko jakaś przypadkowa nazwa i niezainteresowany spółką nowy właściciel i prezes, rutynowa procedura), zresztą za czasów pana Józefa nawet obowiązkowe składanie w sądzie sprawozdań finansowych spółki się nie przyjęło.
Nie przyjęło się też w innej spółce, w której pan Józef wcześniej chwilę prezesował… a która przypadkiem nazywała Doppelkomfort PL (wszystkie te firmy działają w tym samym województwie i mają podobny rodzaj działalności). Co ciekawe, w firmie Doppelkomfort PL pojawiał się również – w charakterze właściciela, członka zarządu, prokurenta – niejaki Tadeusz Marcin Kisiel, jego Pesel mówi, że chłop obecnie po pięćdziesiątce.
Jak myślicie, czy to przypadek że nasz Tadeusz Podmiejski obraża się na pytanie, czy warto kupić wystawiony na internetowej giełdzie dług Tadeusza Marcina Kisiela w wysokości kilkudziesięciu tysięcy złotych?
Widzę: krainę zajętą przez zielone ludziki na wschodzie głęboko, z udawanymi pretensjami rozciągającymi się na północ w stronę granicy rosyjskiej i nieco na zachód, w formalnych granicach obwodów ługańskiego i donieckiego.
Widzę: na południu okupowany przez Rosję Krym.
Widzę: atak putinowski od południa i od wschodu, który teoretycznie miałby zmierzać do przejęcia kontroli nad kolejnymi kradzionymi Ukrainie terytoriami.
Widzę: atak putinowski od północnego wschodu, na Sumy i Charków.
Widzę: atak putinowski od północy, z kraju usłużnego Łuki, idący na Kijów po obu stronach Dniepru.
Widzę: wrzesień 1939, II Rzeczypospolitą z jej frontami od Gdyni po Suwałki i od Kłobucka po Sanok.
Widzę: oczami wyobraźni już prawie, bo rozdzielczość mapy nie pozwala, malutki Ostriw Zmijinyj, ukraińskie Westerplatte, gdzie ukraiński dowódca został nowym Cambronnem, odpowiadając na wezwanie do poddania się: російський військовий корабель, іди нахуй
Poznałem tę historię niedawno, gdzieś tak od środka. Być może ją już znacie, być może nie, w każdym razie spisałem ją, bo potem o sprawie zapomnę, a już na pewno nie będzie mi się chciało ponownie jej odtwarzać. Zatem: dawno, dawno temu…
Mieszko i Dobrawa z Przemyślidów spłodzili Bolesława. Bolesław i Emnilda słowiańska spłodzili Mieszka. Mieszko i Rycheza lotaryńska spłodzili Kazimierza. Kazimierz i Dobroniega z Rurykowiczów spłodzili Władysława. Władysław i Judyta z Przemyślidów spłodzili Bolesława. Bolesław i Zbysława ruska spłodzili Władysława. Władysław i Agnieszka z Babenbergów spłodzili Bolesława i Mieszka.
Tu się na chwilę zatrzymamy – w sumie do tego miejsca właściwie jedziemy szkolnymi podręcznikami – bo nam się troszeczkę historia rozchodzi w różne strony. Ale nie uprzedzajmy faktów…
Bolesław wrocławski i Krystyna spłodzili Henryka. Henryk i Jadwiga z Meranii spłodzili Henryka. Henryk i Anna z Przemyślidów spłodzili Bolesława. Bolesław legnicki i Jadwiga spłodzili Henryka. Henryk i Elżbieta Bolesławówna spłodzili Bolesława. Bolesław legnicki i Małgorzata z Przemyślidów spłodzili Wacława.
A w inną stronę poszło tak:
Mieszko raciborski i Ludmiła czeska spłodzili Kazimierza. Kazimierz opolski i Wiola spłodzili Władysława. Władysław i Eufemia Odonicówna spłodzili Mieszka cieszyńskiego. Mieszko (o matce kroniki milczą) spłodził Kazimierza. Kazimierz i Eufemia mazowiecka spłodzili Annę.
Co podział dzielnicowy rozłączył, niech biskup połączy:
Wacław legnicki i Anna cieszyńska spłodzili Ruprechta. Ruprecht legnicki i Jadwiga żagańska spłodzili Barbarę.
Teraz następuje wyjście poza piastowskie włości.
Rudolf saski i Barbara legnicka spłodzili Barbarę. Jan Hohenzollern Alchemik i Barbara spłodzili Dorotę.
Po czym przenosimy się do państwa duńskiego.
Christian I duński i Dorota spłodzili Fryderyka I. Fryderyk I duński i Anna brandenburska spłodzili Chrystiana III. Chrystian III duński i Dorota saska spłodzili Jana. Jan ze Szlezwiku i Elżbieta z Brunszwiku spłodzili Aleksandra. Aleksander ze Szlezwiku i Dorota spłodzili Augusta Filipa. August Filip ze Szlezwiku i Maria Sybilla spłodzili Fryderyka Ludwika. Fryderyk Ludwik ze Szlezwiku i Luiza Szarlota spłodzili Piotra Augusta. Piotr August ze Szlezwiku i Zofia heska spłodzili Karola. Karol ze Szlezwiku i Szarlota spłodzili Fryderyka Karola Ludwika. Fryderyk Karol Ludwik ze Szlezwiku i Fryderyka spłodzili Fryderyka Wilhelma. Fryderyk Wilhelm ze Szlezwiku i Luiza Karolina heska spłodzili Chrystiana. Chrystian IX duński i Luiza heska spłodzili Aleksandrę.
I tak oto w tej podróży przez wieki, epoki i pokolenia docieramy na Wyspy.
Edward VII i Aleksandra duńska spłodzili Jerzego V. Jerzy V i Maria spłodzili Jerzego VI. Jerzy VI i Elżbieta spłodzili Elżbietę II.
Nasza ci ona? No nasza. Oczywiście, spokojnie można było rozpisać inne meandry drzewa genealogicznego, wszak niejedna matka i żona w tej wyliczance wywodziła się z takiej czy innej gałęzi Piastów. Niezmienny pozostaje jednak fakt, że królowa Elżbieta II jest potomkinią Piasta (czeskiego Przemysła Oracza zresztą też). Podobnie jak zresztą większość władców europejskich, bo Chrystian IX wżenił swoje dzieci w inne rody królewskie, ale to już temat na inną opowieść…
O chorobie zwanej COVID-19 wiemy dziś wiele (zwłaszcza jak na czas, jaki z nią dotąd spędziliśmy), a jednocześnie tak mało. Wiemy, że najprawdopodobniej rozeszła się z targu zwierzęcego w chińskim mieście Wuhan, ale nie na pewno. Wiemy w jaki sposób atakuje organizm, ale nie potrafimy powiedzieć u kogo jaki przebieg wywoła. Wiemy, że wywołujący ją koronawirus SARS-Cov-2 mutuje raz za razem (jak zapewne każdy wirus), ale nie wiemy gdzie i kiedy jaka mutacja nastąpi ani jaki będzie jej efekt dla roznoszenia i przebiegu choroby. Wiemy, że szczepionki przeciw tej chorobie działają (nie w sposób stuprocentowy ale działają), ale nie potrafimy w niezawodny sposób zwalczać jej rozwoju u konkretnych osób. Wiemy, że choroba rozchodzi się falami…
No właśnie. Teoretycznie wszędzie przychodzą fale chorych, ale nawet sposób ich „rozchodzenia się” potrafi zadziwić. Pod wpływem pewnej dzisiejszej dyskusji aż postanowiłem to sobie podsumować – zapisałem sobie dane z dostępnych w Google statystyk, a nawet wykresy rozwoju choroby w różnych krajach…
Wykresy nie są może na pierwszy rzut oka bardzo czytelne, dlatego teraz sobie trochę o nich popiszemy. Skupimy się na grubej niebieskiej linii, która pokazuje średnią z 7 kolejnych dni, dzięki czemu unikamy przynajmniej części problemów wynikających z nieregularnym raportowaniem (pisałem o tym np. tutaj).
Pierwsza fala przyszła zimą 2020 roku, wtedy wywoływała chyba największe przerażenie. We Francji, gdzie ludzie wychodzili na balkony klaskać lekarzom, szczyt zakażeń przypadł 1 kwietnia na poziomie 4537 przypadków, tego samego dnia szczyt osiągnęła Hiszpania z poziomem 7800. W Niemczech szczyt wypadł dzień później na poziomie 5837, w Wielkiej Brytanii natomiast „dopiero” 24 kwietnia z poziomem 4827. A u nas? Na naszej wsi spokojnej, wsi wesołej fala była lekkim, rozlanym wezbraniem tylko, z kulminacją 26 maja na jakże skromnym poziomie 401, myśleliśmy że jesteśmy takimi szczęśliwcami
Druga fala zakażeń przyszła jesienią, wzmacniając mit o „chorobie sezonowej jak grypa”. Tym razem szczyt pierwsza osiągnęła Hiszpania, bo „już” 4 listopada, ze średnią 21129. Cztery dni później szczyt zanotowała Francja z poziomem 53447, a zaraz potem – bo już w święto narodowe 11 listopada – my, tym razem osiągając średnią 25611. Kilka dni po nas Brytyjczycy wyhamowali na 25239, za to Niemcy na swój szczyt czekali aż do 21 grudnia (25280). A tymczasem…
…na Wyspach Brytyjskich już wzbierała kolejna fala, napędzana tzw. mutacją angielską (Alfa). W Wielkiej Brytanii szczyt zanotowała już 9 stycznia na poziomie 59660. Wariant szybko się rozniósł w Hiszpanii, gdzie szczyt osiągnął 26 stycznia (poziom 37011). W innych krajach Alfa rozkręcał się aż do wiosny – u nas przyniósł szczyt 1 kwietnia na poziomie 28878, we Francji 14 kwietnia (poziom 42225), a w Niemczech 25 kwietnia (21596). Widzicie te kolejne górki na wykresach?
Po Alfie mieliśmy nadzieję na to, że już trochę z górki, zwłaszcza że ruszyła akcja szczepień. I co? Oczywiście pojawił się nowy wariant (pochodzenia indyjskiego), zwany Deltą. Spowodował letnią falę z kulminacją 21 lipca na Wyspach (na poziomie 47114) i w Hiszpanii (25464), a we Francji 5 sierpnia (25201). W Niemczech i Polsce takiej letniej kulminacji nie było, bo zaczekała do jesieni – nad Renem Delta szczyt osiągnął 30 listopada (58134), nad Wisłą 7 grudnia (23246). I kiedy teraz patrzyliśmy na opadanie krzywej, zaczął się plenić południowoafrykański wariant Omikron, który we Francji, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii bije rekordy i nie ma pewności czy się zatrzymuje (a u nas jeszcze nie zaczął)…
Odpowiedzi na pytanie, czemu te fale rozchodzą się tak nierównomiernie, nie mam (nikt chyba nie ma). Po prostu pamiętajmy, że nie ma prostych prawd i prostych odpowiedzi.
PS ten wpis jest oczywiście pewnym skrótowym opisem przebiegu pandemii
My, Polacy, mający wprasowane w geny i zbiorową świadomość wspomnienie Września, Generalnego Gubernatorstwa i hitlerowskiej okupacji, jednoznacznie określamy współpracę z nazistami. Obcy jest nam bowiem dylemat innych narodów, dla których hitlerowcy nie byli okupantem, tylko wyzwolicielem od innego okupanta i historycznego – jak w państwach bałtyckich. Na Łotwie sformowano nawet dwie dywizje Waffen-SS złożone z Łotyszy (acz dowodzone przez Niemców), jedna z nich broniła Wału Pomorskiego, Kołobrzegu i Berlina… Dla Łotyszy ci żołnierze są raczej bohaterami, choć nie dla członków koalicji antyhitlerowskiej.
Przypomnieli mi się ci żołnierze kiedy obserwowałem bohaterskie boje deklarujących się lewicowo medialnych aktywistów z zachodniej Małopolski. Jednoznacznie deklarują oni, że ancien regime (ten sprzed 2015) traktują właściwie jak okupanta gnębiącego polski lud umowami śmieciowymi, pogardą i pogłębiającymi się różnicami majątkowymi. Przed obecnym regime sypią kwiaty i dbają o burnyje apładismienty, twierdząc że lud został od okupanta uwolniony, i że należy walczyć do ostatniego głosu z możliwością powrotu jego i jego okrucieństw, gdyż nic gorszego tego ludu spotkać nie może.
Toutes proportions gardees, widzę istotne podobieństwo w uwikłaniu pomiędzy dwiema bandami i entuzjastycznym poparciu jednej. Jak również we wzajemnym nierozumieniu się stron.
Więc Bolek (a właściwie Bolek5). Poznałem go na forum gazetowym w ramach naparzanek polsko-śląsko-niemieckich. Starszy ode mnie pewnie z dekadę, kulturalny, opanowany, o rozległej wiedzy (prawnik, zgadliście, z Dolnego Śląska). Zawsze powtarzał, że głupocie w internecie należy dawać odpór, niekoniecznie po to, by przekonać szerzących głupotę, ale żeby nieświadomi się na tę głupotę nie nabrali. Któregoś dnia zabrało go serce, łamiąc nasze serca.
Więc Carrramba (tak, przez trzy r). Też z forum, nieustraszona bojowniczka o dobrą sprawę. Po dziś jestem jej wdzięczny za przepisanie mi tekstu „Źródła” Kleyffa (tak, były takie czasy kiedy internet nie zawierał wszystkich tekstów i nagrań), pamiętam jak się złościła kiedy z rozpędu (i nieporozumienia) przepisała mi też któregoś Daukszewicza, którego znałem na pamięć. Korespondowała ze mną przez cały okres swojej walki z chorobą, ostatnie odpowiedzi z jej konta wysyłała już córka.
Więc Adaś (a właściwie Aadaś). Jedna z pierwszych osób, jakie poznałem na Twitterze, poniekąd zwabił mnie na niebezpieczne wody fapcyrkla (nawet jeśli udało mi się nawigować po obrzeżach). Nieustraszony Pisarz, piewca Sierżanta Międzyzjeża, Pand i wielu innych niewdzięcznych Bohaterów (jakiekolwiek podobieństwo do użytkowników portalu Twitter było oczywiście przypadkowe). Odgrażał się że idzie do szpitala (oczywiście przegapiłem Ważne Informacje), i jak prawdziwy Twórca zostawił swoje ostatnie Dzieło, opublikowane na blogu przez brata.
Żadnego z nich nie poznałem osobiście, nawet personaliów (ok, Adaś to Adaś, Carrramby imię znałem, nazwisko mogłem znać choć nie zależało mi), odejście każdego z nich dotknęło mocno. Nie całkiem jeszcze umrą, gdyż pamiętał będę.
W jednej z powieści McLeana jest scena, w której okręt podwodny z powodu dziury (zamykalnej, prawda) zanurza się w Oceanie Arktycznym i marynarze z przerażeniem patrzą na głębokościomierz raportując: „spadamy… spadamy… spadamy nieco wolniej… spadamy wolno… zatrzymaliśmy się… idziemy w górę…” Przypominała mi się ta scena kiedy – jak ci marynarze – bezsilnie i z przerażeniem patrzyliśmy na statystyki nowych zakażeń wirusem SARS-Cov-2 (jak niepozornie nazywa się przyczyna naszej zarazy znanej jako COVID-19), szukając w nich oznak spowolnienia, a może i zatrzymania fali.
Analiza tych danych nie jest prosta, bo same dane wykazują dość regularną zmienność w cyklu tygodniowym, dlatego najlepiej się posiłkować średnią z ostatnich 7 dni, która tę zmienność „wygładza” (pomijamy tu podejrzenia o manipulowanie danymi, bo z jednej strony nic lepszego niż oficjalnie podawane dane nie mamy, a z drugiej strony jeśli w zmanipulowanych danych są prawidłowości, to możliwe że dane nie są zmyślone, a jedynie „podrasowane”). Jeżeli spojrzymy na wartości tej średniej w ostatnich 7 dniach to mamy: 28.03 – 27372 29.03 – 27713 30.03 – 28302 31.03 – 28716 01.04 – 28873 02.04 – 28217 03.04 – 27690
Widzicie to co ja widzę? Przez pierwsze dni ta średnia rośnie po kilkaset przypadków dziennie. W prima aprilis rośnie zauważalnie mniej („spadamy wolniej!”), po czym w następnych dniach zaczyna zmieniać kierunek. Czy to przypadek, czy to coś oznacza…
Oczywiście nie ma gwarantowanej odpowiedzi na pytanie „co to znaczy”. W tym miejscu sięgniemy jednak do danych z pierwszej połowy listopada, kiedy szczytowała „druga” fala zakażeń: 07.11 – 22701 08.11 – 23789 09.11 – 24665 10.11 – 25540 11.11 – 25615 12.11 – 24978 13.11 – 24545
Widać podobny przebieg, niczym wierzchołek ostrej turni: najpierw mocne wzrosty, potem raptowne zmniejszenie wzrostu – i już jesteśmy po optymistycznej stronie krzywej (spadki trwały wtedy nieprzerwanie do połowy grudnia). Mam nawet wykres pokazujący przebieg „drugiej” i „trzeciej” fali…
Czy ten scenariusz się powtórzy, zobaczymy, po prostu skoro widać niemal identyczną „formację” to w zasadzie czemu mielibyśmy przyjmować że nie… Oczywiście nie wiemy co się zdarzy wskutek Świąt, dane z okresu Bożego Narodzenia sugerują że ludzie chodzili się testować i przed Świętami, i w samą Wigilię, więc pewnie nie ma co spodziewać się dziwnego wyniku jutro, ale już w poniedziałek i wtorek wyniki będą „świątecznie” zaniżone zapewne i dopiero w drugiej połowie tygodnia może będziemy wiedzieć czy trend się zamierza utrzymać (a skutki ewentualnych świątecznych zakażeń pewnie zobaczymy dopiero w następnym tygodniu).
Nowe zapiski kiepsko uczesane 