Wychowałem się w czasach, w których powszechnym zjawiskiem była niedostępność towaru: nie ma, nie dowieźli, skończyło się, nie wiadomo kiedy będzie. Dostępność towaru („RZUCILI!”) bywała świętem, biegło się w te pędy zająć dobre miejsce, lub wystawało w kolejkach. Ileż było żartów z tym związanych, skeczów, utworów…

Dziś problem niedoboru towarów w zasadzie się rozwiązał, problemem jest raczej niedobór pieniędzy na tych towarów kupowanie, w ostatnich latach niektórym doskwierać zaczął problem niedoboru sklepów otwartych w niedziele, czasem ewentualnie problem niedoboru towaru, który został wycofany z produkcji (zaczynam mieć wrażenie, że serki, o których niedawno pisałem, mogły zniknąć definitywnie). Bardziej niepokojące wydaje się zjawisko rosnącego marnotrawstwa żywności, z jednej strony kupowanej ponad potrzebę („bo fajne”, „bo tanie”, „bo…”). z drugiej strony takiej, której nikt nie kupił i osiągnęła termin przydatności, podany przez producenta lub po prostu wynikający ze swoich własności (czytaj: zgniła i podobne). Chodziłem sobie dziś po markecie robiąc drobne zakupy i przed samą kasą zobaczyłem lodówkę z towarami specjalnie przecenionymi z racji bliziutkiego już terminu przydatności. Chwilę pogrzebałem i wyciągnąłem produkt niezmiernie podobny do tego, który już miałem w koszyku; zamyśliłem się chwilę i przemierzyłem ponownie drogę do właściwej półki, odłożyłem produkt na jego miejsce, zastąpiłem go w koszyku tym co już-już ma się przeterminować. Może wziąłby go ktoś inny, a może trzeba by go było utylizować…

I tak sobie dumałem patrząc na obfitość towaru: a gdyby tak jakiś sklep zaczął ograniczać ilość zamawianego towaru? Tak, dokładnie to mam na myśli: że mogłoby być tak, że przychodzicie do sklepu, a tam czegoś nie ma, bo wykupione – a dostawa będzie jak będzie, zgodnie z planem; bo nieraz lepiej, żeby towar się nie zmarnował na półce, niż żeby był dostępny w każdej sekundzie otwarcia sklepu (OK, może niech to nie dotyczy chleba czy innych najbardziej podstawowych rzeczy, choć z drugiej strony chleb też się marnuje w sprzedaży). Owszem, handlowcy nie będą szczęśliwi, ale jakoś wolę żeby zmniejszyć produkcję, niż żeby się marnowało. W sumie dotyczy to nie tylko żywności…