Więc tak sobie szliśmy złotopiaszczańską promenadą, mijaliśmy kolejne hotele rosnące w piętra i luksusy, aż w końcu ją zobaczyliśmy stojącą na skraju plaży. Nie pierwsza to była rzeźba w tej mozaikowej technice, ale te wcześniejsze były takie jakieś bardziej zwyczajne tematycznie, ta zaś jednakowoż zaskakiwała pomysłem.
Kiedy wracaliśmy, odkryliśmy jej drugie oblicze. Oto ktoś schodzący z plaży do niej podszedł, coś nacisnął lub przekręcił, i z dziobka popłynęła woda do opłukania się apres-plage. Zachwyciliśmy się jeszcze bardziej. Natychmiast też przypomnieliśmy sobie, że parę dni wcześniej w Warnie widzieliśmy podobną instalację (pun intended).
Tam stylistyka była odmienna, choć równie przyciągająca uwagę, ale funkcja użytkowa była znacznie mniej zamaskowana. Także dlatego, że jak zobaczyliśmy to miejsce, to ktoś akurat się opłukiwał, i dobrą chwilę czekaliśmy, żeby zrobić zdjęcie bez przypadkowej osoby.
Czemu u nas nie ma takich fajnych instalacji?
Nowe zapiski kiepsko uczesane 